wtorek, 13 marca 2018
wsiadłam do kolejki górskiej i nie wiem kiedy się zatrzymamm
Czuję resztki choroby.Po silnej dawce antybiotyku jestem bardzo słaba a nie ma to tamto bo....pracuję.
Tzn.. wychodzę z domu i dojeżdżam do "prawdziwej" pracy.To wszystko dobyło się w tak kosmicznym tempie że nie umiem się jeszcze ogarnąć,połapać w tym wszystkim i ciągle jestem bardzo zmęczona.
Piszę słow kilka coby odwiedzających to miejsce (jeszcze czasem) uspokoić ,bo żyję;).
Nie powiem że jest cudnie.Ale jak wychodzę z domu po raz pierwszy w życiu w sumie to jak dla mnie jest to ogromna,przeogromna różnica.
Jak złapię oddech to pewnie napiszę coś więcej.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Trzymaj się, z każdym dniem będzie lepiej (mam nadzieję).
OdpowiedzUsuńPowoli, wszystko co nowe wymaga czasu, a Ty dodatkowo po chorobie wiec nie przejmuj sie chwilowo blogiem, on nie ucieknie, czytacze jak lubia to tez beda:))
OdpowiedzUsuńWazne, zebys nabrala sil i poukladala sprawy:***
No to najpierw tego złapania oddechu życzę, z nadzieją, że będzie to zdrowy wdech... A potem, to żeby jednak był w tym jakiś pozytyw...
OdpowiedzUsuńKłaniam nisko:)
:) Nareszcie coś pozytywnego. :) Poczekamy na dalsze wiadomości, jak złapiesz oddech. :)
OdpowiedzUsuńmam tak samo, tylko dla mnie to nie pierwszyzna, ale i tak nowi ludzie, nowe miejsce, i ciężko fizycznie
OdpowiedzUsuńWażne, że kolejka pnie się w górę! Wytrwałości i powodzenia!
OdpowiedzUsuńDo wiosny coraz bliżej !
OdpowiedzUsuńTrzymam kciuki za szybki powrót do zdrówka i... do normalności !!! Zaglądamy, a jakże... i będziemy czekać na wieści. Pozdrawiam przedwiosennie, Gabrysia.
OdpowiedzUsuńdaj sobie chwilę na poukładanie wszystkiego :)
OdpowiedzUsuńWysiadaj jak najszybciej z tej kolejki. Życzę zdrówka i słońca w realu i przenośni.
OdpowiedzUsuńZasyłam pozdrowienia.